Κριτικό σημείωμα για το βιβλίο ‘Ο βομβιστής του Παρθενώνα’, του Χρήστου Χρυσόπουλου
του Μιχάλη Κατσιγιάννη
Ποιος είναι ο Χ.Κ.; Ή: τι είναι
ο Χ.Κ.; Προφανώς, ‘Ο βομβιστής του Παρθενώνα’. Ωστόσο, επαναλαμβάνω ξανά
τις ίδιες ερωτήσεις. Πρόκειται για τον πρωταγωνιστή; Πρόκειται για έναν κακό
άνθρωπο; Πρόκειται για έναν εγκληματία που επιδιώκει να σπείρει το χάος στην
Αθήνα και την Ελλάδα και γενικά σε όσους αισθάνονται θετικά αισθήματα για τον
Παρθενώνα; Απλή και υπερβολικά αθώα ανάγνωση. Ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε
το έργο μέσα από ένα πιο βαθύ τηλεσκόπιο.
Ο Χ.Κ. ας ιδωθεί ως ένας αισθητικός ακτιβιστής που με τη σκέψη και την
πράξη του, δηλαδή την ανατίναξη του Παρθενώνα, επιχειρεί να δείξει και να
αναδείξει το γεγονός της εξουσιαστικής πρακτικής της αρχαιοπολιτικής, κάτι που στο
κείμενο του Χρήστου Χρυσόπουλου
– αλλά και στην πραγματική ζωή – σημαίνει ότι το εν λόγω μνημείο λειτουργεί ως
μέσο ελέγχου και επιτήρησης προς τους ανθρώπους με σκοπό τη διατήρηση μιας
κακώς εννοούμενης λατρείας για το παρελθόν[1]
και τη (δι)έγερση αμυντικών αντανακλαστικών προς όσους γίνονται αντιληπτοί από
τα εθνικά ραντάρ ως ‘άλλοι’.
Η ιδιότυπη ακτιβιστική δράση του Χ.Κ. δεν είναι καθόλου βίαιη, αλλά
ειρηνική και συμβολική, πρόκειται για έναν ακτιβισμό της σημειολογίας, διότι
κανείς δεν έπαθε – το παραμικρό – κακό. Συνεπώς, ας σκεφτούμε και ας
αναγνωρίσουμε την ενεργεία αυτή όχι ως μια καταστροφή, μια τρομοκρατία (με την κοινότυπη
έννοια), μια τυφλή βία και γενικευμένο πανικό, αλλά ως μια καταστροφή δημιουργίας
και κατασκευής, η οποία, πρώτον, καλεί τους ανθρώπους να (ανα)στοχαστούν πάνω
στο φλέγον κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό ζήτημα του πώς οι αρχαιότητες
γίνονται εργαλεία αναπαραγωγής της κατεστημένης κοινωνίας από την κυρίαρχη
ιδεολογία και, δεύτερον, να (ανα)στοχαστούν τρόπους επανοικειοποίσης του
παρελθόντος.
‘Ο Βομβιστής του
Παρθενώνα’, του Χρήστου Χρυσόπουλου, είναι ένα μεταμοντέρνο και πειραματικό
κείμενο, που ξεδιπλώνει τη φωνή του μέσα από άλλες φωνές, διερευνά με τη γραφή
του άλλες γραφές και δημιουργεί ένα ρευστό λογοτεχνικό σύνολο που δεν
αναλώνεται στον συγγραφικό μονόλογο, αλλά επιδιώκει να συνομιλήσει ποικιλοτρόπως
με τον αναγνώστη.
Πρώτη δημοσίευση: Ologramma.art - Culture | Art | Events, 1 Αυγούστου 2025
[1] Περισσότερα σχετικά με το ζήτημα
της αρχαιοπολιτικής, βλ.: Πλάντζος, Δ. (2023). Αρχαιοπολιτική. Αθήνα: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Κατσιγιάννης,
Μ. (2025). Αρχαιοπολιτική των σχολικών εθνικών εορτών στην Ελλάδα: σχολιάζοντας
μια επικίνδυνη παιδαγωγική πρακτική. e-prologos.gr. Ανακτήθηκε 29 Ιουλίου 2025,
από: https://www.e-prologos.gr/%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%b9%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd/, Κατσιγιάννης, Μ. (2025). Γιατί
μια πολιτική των Θερμοπυλών; Infowar. Ανακτήθηκε 29 Ιουλίου 2025, από: https://info-war.gr/giati-mia-politiki-ton-thermopylon/.